Peygamber Efendimizin en yakın arkadaşları, Sahabeler... Onlar, her türlü ahlâksızlığın yaşandığı, bin bir türlü cehaletin yaşandığı bir ortamda Peygamberimizin çektiği çilelere ortak olup İslamiyet'i yayma konusunda O'na yardımcı oldular. Onlardan bazıları bu mücâdele sonunda şehid olurlarken; bazıları Peygamber Efendimiz dünyadan göçtükten sonra da Islamiyet'i yaymak için canla başla çalışmaya devam ettiler. Başta Dört Halife Hz. Ebû Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osman ve Hz. Ali olmak üzere Peygamber Efendimizin yakın çevresinde bulunan yaklaşık 20 Sahabe Islâmiyet'in yayılıp yerleşmesinde büyük roller oynadılar. Peygamberlikle görevlendirildiğini öğrendiği gün bu büyük yükün altından nasıl kalkacağını düşünürken kendisine destek olan hanımı Hz. Hatice, Peygamber Efendimizin, "Her ümmetin güvenilir bir kişisi olur. Benim ümmetimin emîni de O'dur" diye övdüğü Ebû Ubeyde, Abdurrahman bin Avf, Sa'd bin Ebî Vakkas, Zübeyir bin Avam, Talha bin Ubeydullah, Saîd bin Zeyd, Bilal-ı Habeşî, Selman-ı Farisî, Mus'ab bin Umeyr, Ebû Zer, islâmiyet'in ilk şehitleri Yâsir ve hanımı Sumeyye, daha sonra şehid olan oğulları Ammar, Halid bin Velid ve Peygamber Efendimizin amcaları Hz. Abbas'la Hz. Hamza...
Bu Sahabeler gerçek birer Peygamber Dostu idiler. O'nun tebliğ ettiği yüce dinimizi yaymak için ellerinden geleni fazlasıyla yaptılar. Peygamber Dostları o günden bugüne hiç eksilmedi; sayılan gittikçe arttı. Bizim görevimiz bu sayıyı daha da attırmak ve dünyanın her bir yerini Peygamber Dostları ile doldurmak.Bunun için her şeyden önce çocuklarımızı iyi yetiştirmek zorundayız.
