Pıtırcık Futbolcu Gönderileri
Pıtırcık Futbolcu kitaplarını, Pıtırcık Futbolcu sözleri ve alıntılarını, Pıtırcık Futbolcu yazarlarını, Pıtırcık Futbolcu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan, yürekli olmalı hayatta.
Bugün çok mutluyum. Çünkü öğretmen bütün sınıfı müzeye, resim görmeye götürüyor. Böyle hep birlikte gezmeye gitmemiz çok gırgır oluyor. Ne yazık ki öğretmen, aslında çok şeker olmasına karşın, bunu sık sık yapmak istemiyor.
"Şu annenin de ne garip işleri var. Bir çocuğa böyle armağan alınır mı?" dedi babam, anneme.
Annem bozuldu. Anneannemin zaten babama bir türlü yaranamadığını, çocuğun yanında böyle konuşmaması gerektiğini, fotoğraf makinesini armağan olarak çok beğendiğini söyledi.
Tam evden çıkıyordum, postacı bana anneannemden bir paket getirdi; içinden bir fotoğraf makinesi çıktı! Benim anneannem, dünyanın en hoş kadınıdır!
Ben, annemle babamın kavga etmelerinden hiç hoşlanmam, ama barışmalarına bayılırım. Bu kez de tabii aynı numarayı seyrettik. Annem ağlamaya koyuldu, o zaman babamın canı çok sıkıldı.
"Hadi, hadi, hadi..." dedi. Ondan sonracığıma annemi öptü. "Ayının biriyim ben," dedi.
Annem, kendisinin haksız olduğunu söyledi.
Babam, "Yok, hayır ... " dedi, asıl kendisinin haksız olduğunu söyledi.
Gülmeye başladılar. Öpüştüler. Beni de öptüler.
"Yahu ne yapmamı istiyorsun?" diye bağırdı babam. "Kapıdan girer girmez çocuğu pataklayayım mı?"
"Sorumluluktan kaçıyorsun sen!" dedi annem. "Ailenle ilgilenmiyorsun."
"Çok rica edeceğim, saf numarası yapma bana, " dedi annem. "Tabii, disiplinle ben uğraşayım, sen de rahat rahat gazeteni oku, değil mi?"
"Evet, " dedi babam. "Rahat rahat bir gazete okumayı çok isterdim, ama sanırım bu evde olanaksız bu!"
"Tabiiii! Beyefendi keyif sürmek istiyor! Terlikleri, gazetesi... Bütün pis işleri de ben yapayım ha? Sonra da oğlum serseri oldu diye gelip dert yanma!"
"Baba," dedim.
"Hıım?" dedi babam ve okumasını sürdürdü.
"Salondaki pembe vazoyu kırdım, " dedim babama. Bir çırpıda söyleyiverdim bunu. Boğazımda da kocaman bir düğüm vardı.
"Hıım?" dedi babam. "Aferin canım, hadi git oyna."
"Yaptığını babana söyledin mi?" diye sordu.
"Söylemek istemiyorum!" dedim ve bir güzel ağlamaya koyuldum.
"Ah Pıtırcık! Böyle şeylerden hoşlanmam, bilirsin.
İnsan, yürekli olmalı hayatta. Artık sen koca bir çocuksun. Salona git ve babana her şeyi anlat."
Bizim okulda hiçbir zaman hiçbir şey olmaz.
“Gazete basılınca ne yapacağız?” dedi Toraman.
“Soruya bak,” dedi Dırdır. “Satacağız. Gazeteler bunun için basılır. Onları satacağız, çok zengin olacağız ve kendimize bir sürü şey alabileceğiz.”
“Kime satacağız?” diye sordum.
“Sokaktan geçen insanlara,” dedi Lüplüp.
“Gazetenin adı ne olacak?” diye sordum.
Bu konuda hiç anlaşamadık. Kimileri “Dehşet Gazete”, kimileri “Zengin”, kimileri “Görkemli”, kimileri “Korkusuz” olmasını istiyordu. “Dırdır” olsun diyordu Dırdır. Lüplüp bunun aptal bir ad olduğunu, gazetenin “Nefis Tat” olmasını yeğlediğini söyledi, çünkü bu, evinin yanındaki bakkal dükkanının adıydı. Biz de gazeteye ad seçmeyi daha sonraya bıraktık.
“Hey çocuklar,” dedi Sırım. “Bir gazete çıkarsak?”
Bu çok parlak bir buluştu.
Hepimiz, “Olur,” dedik.
Dalgacı, yediği tokattan ötürü sarsıldığını, oyunu sürdüremeyeceğini söyledi.
Babası, "Onun yerine ben oynarım," dedi.
Öteki oyuncular buna karşı çıktılar:
"Bizim yerimize de babalarımız oynasın öyleyse," dediler.
Bütün babaları bir sevinç ürpertisi kapladı. Hepsi hemen oracıkta soyundular. Sahaya çıkarken, çocuklara, çok sokulmamalarını; nasıl futbol oynandığını göstereceklerini söylediler.
Sayfa 64 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ataklığıyla Tuncay'ı andıran Pıtırcık'la, ince oyunu ve çalımlarıyla Arda'yı andıran Dırdır, topu Gümüş'e geçirecekti. Gümüş, kimseyi anımsatmıyordu; ama kusursuz bir forması vardı… Bu da bir forvet için oldukça önemlidir...
Sayfa 57 - Can YayınlarıKitabı okudu