Pompei’nin Son Günleri
Edward Bulwer-LyttonPompei’nin Son Günleri Gönderileri
Pompei’nin Son Günleri kitaplarını, Pompei’nin Son Günleri sözleri ve alıntılarını, Pompei’nin Son Günleri yazarlarını, Pompei’nin Son Günleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Ölümü bekleyen iki kere ölür.”
“-Nasıl oluyor da tahtalara, taşlara tapıyorsunuz! Onların sizi görecek gözleri, duyacak kulakları ve size yardım edecek elleri olduğunu mu düşünüyorsunuz? İnsan eliyle yontulmuş, şurada duran sessiz şey tanrıça mı yani? Onu bir insan evladı yapmadı mı? Ne yazık ki öyle, bir insan evladı yaptı. Kendinizi bir hiçliğe inandırmışsınız. Görün budalalığınızı!”
Müşterisi olmayan bir şair, etiketi olmayan bir anforaya benzer. İçindeki şarap güzel olsa bile kimse onu methetmez.
Cahil ve köle ruhlu halk, onlar için en doğru olana ulaşabilmek için kandırılarak kötü körüne inandırılmalıydılar, yoksa sıradan söz dinlemez, ilke tanımazlardı, oysa kehanetlere tapıyorlar.
Aslında yapılmış olan, adını din koydukları bir devlet kurmaktı.
Kız kördü ama gözle görülür bir kusuru yoktu. Gözbebeklerindeki melankoli ve sönmüş ışık apaçık, buğusuz ve berrak bir şekilde görünüyordu.
“-Birkaç gece önceki deprem senin için yeterince uyarıcı olmadı mı? -dedi Medon- Duymadın mı sesini? Hepimize “hazırlanın ölüme ve her şeyin bitişine” demiyor muydu?”
“…yarını planlamak için bugünün ışığını harcıyorlardı.”
“….. fakat geleceği bilmek her halükarda bugünün büyüsünü öldürür.”
“Şatafat üzerine kurulu bu türden despot saltanatlarda, hırs dalkavukluk ve kurnazlıktan ibaretti. Para hırsı, hırsların en temeli haline gelmişti. İnsanlar sadece yasal yollardan yağmalayabilecekleri alanlar elde edebilmek için devlette mevki talep ediyordu ve devlet, yaptıkları soygunculuğun en güzel bahanesiydi.”