Sözler ve Alıntılar
Yaratıcılık insanın kendiliğini araştırma yolculuğudur. Winnicott'a göre ben şuyum, ben yaşıyorum, canlıyım ve ben kendimim diyebildiğiniz ve kendinizi tam ve bir hissedebildiğiniz noktada yaratıcılık söz konusu olur. Onun yaratı dediği, sadece resim, şiir vs. gibi sanatsal ürünler değil, insanın günlük yaşamında çevresinde değişikliğe yol açabilecek bir "yaşam dolu olma hali" dir. Böylece hayatın yaşamaya değer olduğunu hissedersiniz.
Analiz seanslarında da analistin düşleme kapasitesi önemlidir. Hasta başetmekte zorlandığı kaygılarını ve duyumsadığı ancak tahammül edemediği dehşet hissini analiste yansıtır. Burada analistin yapması gereken bu kelimeleri olmayan dehşeti kabul etmek, yaşantılamak, anlamak ve bunu yorum olarak hastaya anlamlandırarak tahammül edebileceği bir halde geri vermektir. Bion bu işlevi "kapsama" olarak adlandırmıştır.
Analitik alan hasta tarafından düşlenemeyen beta unsurlarının, türbülans oluşturan duyu izlenimleri ve olguların şiddetlice girdiği bir alandır. Analiste ait olanlar da oradadır. Başka gerçekliklerden 'talan edilerek' alınan karakterler orada vücut bulur. Analist gerçeklikten vazgeçip onun yasını yaşarken yapılabilecek olan algımızı ve hakikate dair yaşantımızı kurmacaya dönüştürmektir.
Psikanalitik seansın neredeyse ilk buyruğu olan serbest çağrışım ancak analistin orada olması ile anlamlıdır. Analistin olma modalitesi ile analizanın deneyimiyle kaynaşması analizanın kendi yapma modalitesini kullanmasını ve kendi koruyucu kalkanını tekrar onarmasını mümkün kılacaktır. Analistin yoğunlukla olma modalitesini kullandığını düşünebiliriz. Bu nedenle konuşma gereksinimi düşüktür
Freud yeni doğan bebeklerin sıkıntılı durumlarını "savunmasızlık" olarak tanımlar. Bu sıkıntılı bebek, sıkıntısıyla baş başa bırakıldığında, ihtiyaçlarından kaynaklanan ve git gide büyüyen bir gerilimle karşı karşıyadır. Bebek bu gerilim karşısında çaresizdir ve karşı karşıya olduğu dehşet hissinin aşılabilmesi için annesinin varlığına ihtiyaç duyar.
Analist seansta yaşar, düşünür, dinler, kendi içine bakar, düşler. Hastanın bilinçdışı olarak yaşadığı hakikati ona sözel olarak simgeselleştirir; yani yorumlar. Yorumlama ile bu hakikat değişir ve yeni bir yaşantının yaratılması mümkün olabilir.
Psikanalizde "Adsız Dehşet" kavramını geliştiren kuramcı W. R. Bion olmuştur. Bu dehşet en ilkel, söz öncesi tecrübe olarak da tanımlanabilir. Savunmasız ve yaşantısını sürdürmek için gerekli donanıma sahip olmayan bebek, yaşantısının ilk aylarında bir "ölüyor olma duyumu" yaşantılar.