Modern yaşamın hızlı temposu içinde bin bir güçlükle boğuşan, yeterli ebeveynlik yapmakta olup olmadıklarından sürekli kuşku duyan ana babalardan, şefkatsiz ve merhametsiz bakıcılarımızdan, yaptığı işi angarya gibi gören öğretmenlerimizden, dayanışma yerine acımasız rekabete giren arkadaşlarımızdan nasıl olur da hâlâ özsaygı ve öz değerlilik duyguları devşirebiliriz?