Ceylan Mumoğlunun "Qurbağa öpüşü"nü oxuyub bitirdim. Əsər haqda bir xeyli rəy oxumuşam bu günə kimi. Bəziləri çox tərifləyiblər, bəziləri kəskin tənqid atəşinə tutublar. Mənə görə isə nə çox təriflənəcək, nə də çoxxx kəskin tənqid atəşinə tutulacaq əsərlərdi. Hekayələrin ümumi texnikası yaxşı idi. Ancaq mövzular pessimist ruhlu idi. Bunu sevə bilmədim. Din mövzusuna çox köklənib və yazıçı öz inancını ortaya qoyaraq təbliğ eləyib sanki, bu baxımdan çox da obyektiv gəlmədi. Bir də kitabın adını niyə məhz Qurbağa öpüşü seçib onu anlaya bilmədim, çünki daha cəlbedici adları olan, daha yaddaqalan hekayələr var idi, məncə. Hər şeyə rəğmən, axıcı və oxunaqlı hekayələr idi. Ümymiyyətlə isə, hekayələrdə öz yolunu axtaran bir yazıçının səsi duyulur. Bu yolda Ceylan xanıma uğurlu, aydın yol diləyirəm!
