Renksiz Tsukuru Tazaki'nin Hac Yılları
Haruki MurakamiRenksiz Tsukuru Tazaki'nin Hac Yılları Sözleri ve Alıntıları
Renksiz Tsukuru Tazaki'nin Hac Yılları sözleri ve alıntılarını, Renksiz Tsukuru Tazaki'nin Hac Yılları kitap alıntılarını, Renksiz Tsukuru Tazaki'nin Hac Yılları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kıskançlık, Tsukuru'nun rüyası sırasında anladığı ka darıyla, dünyadaki en umutsuz zindandı. Neden derseniz, mahkumun kendi kendini kapattığı bir zindandı da ondan.
Birileri tarafından zorla içeri tıkılmış değildi. Kendiliğinden oraya girmiş, kilidi içeriden kapatmış, anahtarını ise kendi si parmaklıkların dışına fırlatıp atmıştı. Dahası, onun ora da kapalı olduğunu, bu dünyada bilen tek bir kişi bile yok tu. Elbette çıkıp gitmeye karar verecek olsa çıkıp gitmesi için bu yeterliydi. O zindan Tsukuru'nun yüreğinin içindeydi ne ticede. Fakat o kararı veremiyordu. Yüreği taş bir duvar gibi sertleşmişti. !şte, kıskançlığın özü tam da buydu
Dünya öyle kolay kolay altüst olmaz, diye yanıtlar Haida. Altüst olan insanlardır.
Sayfa 73Kitabı okudu
Anılarını ustaca bir yere saklasan, iyice derine gömmüş olsan bile o anıları yaratan geçmişi silemezsin
Kesin hedefler belirlemek yaşamı basitleştirir.
Baksana, bu durum büyük bir çelişki değil mi? Yaşam süreçlerimiz boyunca gerçek benliğimizi parça parça keşfediyoruz. Sonra keşfettiğimiz ölçüde de bir şeyleri yitiriyoruz.
Sayfa 182 - Doğan KitapKitabı okudu
Kendi değerinin arayışı içine girmek, birimi olmayan bir maddeyi ölçmeye çalışmak gibiydi. İbrenin tık diye sabit bir noktada durması asla mümkün olmuyordu.
...insan ömrü boyunca bir tane bile ilgisini odaklayarak sınırlayabileceği konu bulsa başarı sayılır.
Sayfa 51 - Doğan KitapKitabı okudu
Elemli çığlıklar olmadan suskunluk, kan toprağa akmadan affediş, insanın içini lime lime eden kayıplardan geçmeden kabulleniş mümkün değildi.
Acı acıyla, kırılganlık kırılganlıkla yürekleri birbirine bağlıyordu. Elemli çığlıklar olmadan suskunluk, kan toprağa akmadan affediş, insanın içini lime lime eden kayıplardan geçmeden kabulleniş mümkün değildi. İşte bu, gerçek uyumun kökünde var olan şeydi.
“Belki de gerçekten ölmüşümdür.”