Bir sözlə 'ohaaaaa'. Kitabı biraz olar bitirdim və bu hislərimi sizinlə də bölüşmək istərdim. Kitabı mütləq oxumalısınız. Bəlkədə indiyə qədər oxuduğum Aqata Kristi kitablarının ən təəccübləndiyim sonluqla bitən kitabıdır.
Normalda oxumadığım kitablar barəsində spoiler öyrənməyi sevmirəm. Bir başqası da, məncə, sevməz. Lakin şok sonluğun həyəcanını ancaq belə yox edə bilərəm. Təsəvvür edin ki, ortada cinayət var və bu cinayətin üstünün açılmasında qatil də yaxından iştirak edir...Heç gözləmirdim...
Siz mənə gülürsünüz,-Puaro gülümsəyərək dedi,- ancaq nahaq yerə. Bəzən qocalar sonuncu gülürlər, ancaq bu cavanlar və ağıllılar gülməyəndə olur.- O, zabitlərə mənalı tərzdə baş əyib, küçəyə çıxdı.
Kitabın sonunda çox pis oldum. Heç belə bitməsini istəməzdim. Bu dəqiqə qatilin kim olduğunu yazmaq istəyirəm. Əfsuslar olsun ki, qatil kitabda ən sevdiyim insan idi. İlk dəfə idi ki, Aqatanin belə bir kitabını oxuyurdum."Fascinating"
Niyə? - Puaro yumşaq tərzdə soruşdu. Mən gözlənilməz sualdan diksindim. Bəstəboy irəli əyilmişdi. Onun gözlərində yaşıl rəngli qəribə qığılcımlar vardı.
-Belə,-inspektor özündənrazı halda dedi.- Mənim öz sistemim var. Daimi və hər şeyi əhatə edən sistem; budur mənim devizim.
-Hə-ə! - həmsöhbəti səsləndi.- Bu mənim də devizimdir. Sistem, nizam-intizam və kiçik boz hüceyrələr!
Qəribədir, gizli şəkildə əmin olduğunuz, amma dilə gətirə bilmədiyiniz bir şeyi başqa biri ucadan ifadə edirsə, daxili ziddiyyətiniz sizi hər şeyi inkara məcbur edir