Ruh Burkuntularından Hikayeler
Necip Fazıl KısakürekRuh Burkuntularından Hikayeler Sözleri ve Alıntıları
Ruh Burkuntularından Hikayeler sözleri ve alıntılarını, Ruh Burkuntularından Hikayeler kitap alıntılarını, Ruh Burkuntularından Hikayeler en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Vicdanımın anatomisini hayâl edercesine...
Hikâyem burada bitse de olur. Zaten bitti. Fakat hikâye olsun, hayat olsun biten, her şeyin devam eden bir sonu olduğunu zannetmek fena değildir.
Bir saniyeden fazla yaşamaya hakkı olmayan sevinç!..
' Bir kalbim var ki benim, sevdiğinden burkulur,
Kahredenden ziyade, sevilenden korkulur. '
Aynada kendisini bir ân için gördü. Korkunç gözlerle kendisine bakan bu hayâlden kaçmak için, aynaları geride bırakarak koşarcasına uzaklaştı. Aynalar geride ve boş; kendisiyse hayâliyle beraber.
Biz insanlardan evvel eskidiğimiz halde kaç insan eskitiyoruz?
Onların kalpleri de seninki gibi sanıyorsun. Herkes o kadar yumuşak, o kadar şefkat dolu olamaz oysa. Oldukları gibi görmüyorsun insanları, olabilecekleri gibi görüyorsun. Kendinden veriyorsun, veriyorsun. Onlar her şeyini çekip alıncaya ve için bomboş kalıncaya dek.
Fakat nerede o yanık kalp? Kalbinin yerini aradığı zaman, orada, gurur ve sevinç içinde donmuş hissiz bir nasır buldu; ve istikbâle artık emniyetle bakan bir donuklukla bu fikirleri beyninden kovdu.
Kendime öyle zulümler ettim ki, nihayet ikiye bölünür gibi oldum. Bir parçam öbür parçamın dizlerine kapanıyor ve ebedler boyu ağlamak istiyor.
Her taşı, misilsiz bir ıstırap destanının kelimesi halinde örgüleşen kaldırımlar... Çocuk bu taşların üzerinde kalbini parçalamak üzere tırnaklarını yüreğinin üzerine götürdüğü zaman, orada, bir kanarya ölüsünden başka bir şey bulamadı.
'' Gerçi istemem gelmeni
Yokluğunda buldum seni
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme, artık neye yarar. ''
Vicdanımın anatomisini hayal edercesine...
Merdivenler, çözülmez bir şifre halinde bir sırrı haber verircesine sesler çıkarıyor ama, kimse bu iniltilerin lisanından anlayamıyor.
Ferdiyetinin karanlık kuyusunda o kadar derinlerden bakıyordu ki, kuyunun ağzındaki cemiyet aydınlığından gözleri rahatsız oldu.
üstad", diye sormuş "Peygamberlere ne diye gerek duyuldu, biz kendimiz yolumuzu bulabilirdik."
Necip Fazıl, okuduğu kitaptan başını kaldırmadan:
"ne diye vapura bindin ki, yüzerek geçseydin karşıya"