Travma ile ilgili anılar travmatik olmayan anılardan farklı olarak bellekte uygun olmayan bir biçimde depolanırlar. Bu nedenle de normal bir yaşantı gibi kolaylıkla geride bırakılamazlar.
Travma hiç yaşanmamış gibi bir dönüşüm elbette olmaz, ya da travmatik anılar tamamen silinmez. Yalnızca oluşturduğu aşırı duyarlılık, dayanılmaz rahatsızlık, derin keder ortadan kalkar, anının verdiği rahatsızlığa bir duyarsızlık gelişir.
Anksiyete yaratan olaylar örtük bellekte korku koşullanmasına yol açarlar. Belirli çevresel özellikler travmatik yaşantı ile eşleşerek benzeri çevresel uyaranlarla karşılaşıldığında anksiyete ve korku belirtileri ortaya çıkarır.