Şiir ile düzyazının birlikteliği var Ahsen Özcan’ın kitabında. Aşkın etrafında pervane gibi dönen, dizelerle beşeri aşkın, düzyazıyla ilahi aşkın sularında yüzen bir kalemi var. Bununla birlikte, aile duygusu, özellikle de geçmiş zaman içinden bir belirip bir yiten ağbi, baba imgesi bir hayli yoğun hissediliyor. Dünyanın gürültüsü içinde durup kalbine bakan bir insanın sözcükleri var bu kitapta. En yalın haliyle, sevgiliye ve Yaratan’a yönelmiş aşkın birer ifadesi olarak çıkıyor karşımıza kelimeler. Ahsen Özcan, şiiri ve düzyazıyı bütün içtenliğiyle bir vesile kılıyor kalbinden, aklından geçenlere. Duyarlı, aşka ve ‘saf insan kalbine’ inanan okurlar için samimi ve berrak bir yolun kapılarını aralıyor. Sözcüklerde var olan, sözcüklerle ‘paylaşılan’ bir aşkın çağrısına sizin de kulak ve gönül vereceğinize eminiz…
