"Kim sadece Allah azze ve celle'ye bağlanırsa, Allah bütün sıkıntılara karşı ona yeter ve onu hiç ummadığı yerden rızıklandırır. Her kim de dünyaya bağlanırsa, Allah onu dünyaya bırakır."
(Taberani Mu'cemu's Sağir, Beyhaki Şuabu'l İman.)
Allah rasulünün (sallallahu aleyhi ve sellem) sayfa 44'te geçen bu sözleri kitabın özü ve özeti olarak nitelendirilebilir. Yazar, ana olarak 2 konu üzerinde yoğunlaşıyor:
1) İşlerin en nihayetinde Allah'ın elinde olduğu ve iman edenlerin yalnızca Allah'a güvenip dayanması gerektiği. Burada birçok örnek getiriyor, Yusuf-42 benim açımdan daha dikkat çekici olandı.
2) İlahi yardımın, sıkıntıların en şiddetli olduğu zamanda gelmesi. Bunun sebebini Hafız ibn Receb'ten yaptığı şu alıntıyla açıklıyor:
"Kurtuluşun, sıkıntıların en şiddetlendiği zamanda gelmesinin ince sırlarından biri de, sıkıntılar büyüyüp şiddetlendiğinde ve kişinin insanlardan yana beklentileri tükendiğinde, sadece yaratıcıya bağlanır... Her kim yaratılanları bırakır da yaratana bağlanırsa; Allah azze ve celle, o kişinin isteklerine icabet eder."
Bu çıkarıma delil olarak da bazı örnekler getiriyor. (Yusuf-110, Ahzab Savaşı'nın en sıkıntılı zamanında Allah rasulünün fetih müjdesi, Rumların Tikrit bölgesinde Müslümanları kuşatması)
