"Gökte yarımay vardı. Ayın denizde üzerimize doğru yürüyen yansıması kıpraşıyor, insan başka yöne baktıkça dolunay gibi bütünleniyordu.
Yalanın ne olduğunu bilmeyen doğa bile Venedik'in ılık bahar gecelerinde insanın bir anlık dikkatsizliğiyle bütün prensiplerini bir yana bırakıp yalancı kesilebiliyor.
Belki de yalan, yalanı söyleyenden çok, ona inananın suçudur, bilmiyorum..."