Sözler ve Alıntılar
Kendi peşimi bile bıraktım.
Güzel şeylere bayılırım. Güzel kızlara, iyi şaraplara, otlara, ağaçlara, çiçeklere, kuşlara... Güzel olan her şeye.
Sayfa 205 - Papaz EfendiKitabı okudu
İstanbul
Yedi senedir bu sokaktan gayri, İstanbul şehrinde bir yere gitmedim. Ürküyorum. Sanki döveceklermiş linç edeceklermiş, paramı çalacaklarmış -ne bileyim bir şeyler işte- gibime geliyor da şaşırıyorum. Başka yerlerde bana bir gariplik basıyor. Her insandan korkuyorum. Kimdir bu sokakları dolduran adamlar? Bu
koca şehir, ne kadar birbirine yabancı insanlarla dolu. Sevişemeyecek olduktan sonra neden insanlar böyle birbiri içine giren şehirler yapmışlar? Aklım ermiyor. Birbirini küçük görmeye, boğazlaşmaya, kandırmaya mı? Nasıl birbirinden bu kadar ayrı, birbirini bu kadar tanımayan insanlar bir şehirde yaşıyor.
Sayfa 140Kitabı okudu
Ben insanları sevmek için azami gayretimi sarf ediyorum. Fakat niçin... Niçin her şeyi iyi bulup, kapılarını bana sımsıkı kilitliyorlar?
Ahmet eskiden böyle değildi.
Sonra yavaş yavaş aptallaşmıştı. Bilinmez ne yüzden?
Sayfa 59 - FRANCALA Ml, EKMEK Mi?Kitabı okudu
Hani bazen kuvvetli gibi gözüken şeyler vardır. Demirden gibi gözükürler. Fakat elin en küçücük bir temasıyla çat kırılıverir, paramparça olurlar. Öyle bir haldeydi.
Sayfa 109 - BEKARKitabı okudu
Ama bizimkiler cahil değil
Herif hem türkü söyler, hem çapa çapalarmış, doncak.
- Sen kimsin? demişler
-Na! demiş, şu ağaç altında uyku kestiren herifin uşağıyım.
Nerede yatarsın?
Samanlıkta
-Ne yer, ne içersin?
- Bey ne verirse.
Ne verir?
- Kuru ekmekle soğan...
-Hiç dertlenir misin?
-O da neye?
Yani ya, kederlenir misin?
-Bilmem öyle şey, demiş, ben cahilim.
Hah, demişler, aradığımiz adam!
-Aman, biz de seni arıyorduk. Versene şu gömleğini bize, sana bir kese altın verelim.
-Gömleğim yok ki...
Sayfa 155 - MürüvvetKitabı okudu