Daha sonra, büyükannesi yeniden bilincini yitirdiğinde, Cassandra zihnin, geçmişin acı anılarını insanın yüzüne fırlatmaktaki zalim becerisi üzerine düşündü. Hayatının sonuna yaklaşırken neden büyükannesinin zihni uzun zaman önce giden insanların sesini duyuyordu? Her zaman böyle mi olurdu? Ölümün sessiz gemisinde yer ayırtanlar, güvertede uzun zaman önce gitmiş olanların yüzünü mü arardı?