Savaş Zamanları
David SchravenSavaş Zamanları Gönderileri
Savaş Zamanları kitaplarını, Savaş Zamanları sözleri ve alıntılarını, Savaş Zamanları yazarlarını, Savaş Zamanları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Alman generallerin operasyonlar için daha fazla asker isteyecekleri hesaba katılmamıştı. Generallerin talepleri Almanya Dışişleri Bakanı Guido Westerwelle'ye (FDP) iletildi.
Generaller operasyonlar için 1500 asker daha istiyordu. Askerler Kuzey Afganistan'da savaş birimleri ve takviye güçler olarak devreye sokulacaktı.
Westerwelle'ye göre buna gerek yoktu. Takviyenin birkaç yüz adamla sınırlı tutulmasını parlamenya kabul ettirdi.
Neden? Berlin'deki ABD büyükelçiliğinin gizli belgelerinde kararın iç politikayla ilgili olduğu yazıyor. Westerwelle, hükümeti CDU-FPD koalisyonunu bozmakla tehdit etmişti.
ISAF birliklerinin yeni taarruzları için bir savaş planı da yapıldı. ABD Savunma Bakanlığı planı Londra Konferansı'ndan sonra duyurdu. ISAF sanki tüm Afganistan'da taarruza geçiyormuş gibi ele geçirilip kurtarılacak ve barışa kavuşturulacak bir sürü bölge. Bir yapboz oyunu misali.
Plana göre, çatışmalarda ISAF askerleri Afgan askerleriyle birlikte savaşacak, ta ki Afganlar kendi savaşlarını kendileri verene kadar. Sonrasında politikacılar askeri zaferleri ve yeni altyapıyı kendi başarıları olarak yutturabilirlerdi. Afganistan'dan çekilme bile televizyonda "sorumluluk Afganlara devrediliyormuş" gibi gösterilebilir. Bu plan hiçbir sorunu çözmez ama çok iyi yutturulabilir .
2009 Londra Konferansı
Devlet yöneticileri Afganistan'dan nasıl çekilebileceklerini tartıştılar. Bu durumda zafer görüntüsünün nasıl verileceği konusunda hiçbirinin parlak bir fikri yoktu. Sonunda içlerinden biri, itibar kaybetmeden ve olabildiğince hızla paçayı sıyırmanın yolunu buldu. Devlet adamları buna "strateji" diyorlardı. Önemli olan başarıları rakamlara dönmekti. Öncelikle ülkenin altyapısı geliştirilecekti. Orada burada okullar inşa edilecek, okula giden kızlar tek tek sayılacaktı. Elektrik şebekesi genişletilecek, santraller büyütülecekti. Savaşçılar "Abakiler" denen bir tür paralı polis milislerine dönüştürülecekti. Daha fazla asker, daha fazla polis olacaktı. Hepsi de rakamlara dökülebilen başarılar.
2009 Londra Konferansı. Devlet yöneticileri Afganistan'dan nasıl çekilebileceklerini tartıştılar. Bu durumda zafer görüntüsünün nasıl verileceği konusunda hiçbirinin parlak bir fikri yoktu. Sonunda içlerinden biri, itibar kaybetmeden ve olabildiğince hızlı paçayı sıyırmanın yolunu buldu. Devlet adamları buna "strateji" diyordu. Önemli olan başarıları rakamlara dönmekti. Öncelikle ülkenin altyapısı geliştirilecekti. Orada burada okullar inşa edilecek, okula giden kızlar tek tek sayılacaktı. Elektrik şebekesi genişletilecek, santraller büyütülecekti. Savaşçılar "Abakiler" denen bir tür paralı polis milislerine dönüştürülecekti. ISAF birliklerinin yeni taaruzları için bir savaş planı da yapıldı. ABD savunma bakanlığı planı Londra Konferansı'ndan sonra duyurdu. ISAF sanki tüm Afganistan'da taaruza geçiyormuş gibi. Ele geçirilip kurtarılacak ve barışa kavuşturulacak bir sürü bölge. Bir yapboz oyunu misali.
Plana göre, çatışmalarda ISAF askerleri Afgan askerleriyle birlikte savaşacak, ta ki Afganlar kendi savaşlarını kendileri verene kadar. Sonrasında politikacılar askeri zaferleri ve yeni altyapıyı kendi başarıları olarak yutturabilirlerdi. Afganistan'dan çekilme bile televizyonda "sorumluluk Afganlara devrediliyormuş" gibi gösterilebilir. Bu plan hiçbir sorunu çözemez ama çok iyi yutturulabilir.
Geceleri ölüm mangaları köylerde cinayet işliyor. Kunduz civarındaki köylerde Peştunlar yaşıyor. Vali Atta Muhammed bir Tacik. Peştunların ezeli düşmanı. Ölüm listelerindekiler tek tek katlediliyor, NATO'nun yardımıyla. Almanlar Atta'ya her tür desteği sağlıyor. Peştunlar ölüm listelerini Atta Muhammed'in hazırladığını söylüyorlar.