İlk defa Şükrü Erbaş okuyan biri olarak çok sevdiğimi söyleyemeyeceğim. Yazarın kalemi de dili de çok hoşuma gitmedi açıkçsı. Sanatı şiiri ele alış şekli özellikle bir aşk cümlesinde bile toplumun hassasiyetini dile getirmesi beni etkiledi desem olmaz.
Şiir alışılmış kalıpların dışına çıkmalı artık. Ve çoğu şairin genel problemi bu. Özellikle günümüz şairleri. Neyse şimdi linç yemeyelim durduk yere.
Şükrü Erbaş kalıpları yıkıp ve hatta ne söyleyecekse bunu da cesurca söylemekten kendinii hiç geri bırakmamış desem yalan olur ama bir şeyler yapmaya çalışmış. Katırlırsınız lakin katılmasınız ama gerçek budur...
Şiir biraz kendi içinde olmalı. Yani kendinde kalıp kendin özünü doğurmalı. Herkes için bir anlam ifade etmemeli bazen. Çoğu şair yapmıyor bunu. Toplumun seviyesine de inmek suç sayılmalı. Erbaş mesela pek bunu yapmamış. Şiirleri herkese hitap eden herkesin kendini bulacağı ya da bir duygudan sızlayacağı cümleler. Hoş yine hoş. Sevdim güzeldi. Ama bilmiyorum. Favori şairlerim arasında olur mu? Diğer şiirlerin de görürüz belki lakin ben yine Anday'ın çizdiği yoldan ilerlemeye devam edeceğim... Vesselam