Sabahleyin erkenden yatakları düzeltmeye gelen hademelere çatmaktan başlayarak, kahvaltı getiren hastabakıcıya, hatır soran hemşireye, vizite yapan doktora boyuna dırlanırdı.
Kendisini memnun etmeye imkan yoktu.
Karşısına kimi alırsa derhal ötekilerden şikayete başlıyordu.
O kadar ki, esrarkeş bakkal hakkında ağzına geleni söyleyip benim dinleyip dinlemediğime bakmadan:
"Nasıl, dediğim gibi değil mi?" diye sorarken, bakkal içeri girince, onu yatağının kenarına oturtur, bana da duyuracak bir sesle benden bahsederdi:
"Aptal mıdır nedir? Boyuna kitap okuyup düşünür.
Biz de çok okuduk ama, faydası olmadı.
Neyine kibirlenir acaba?
Biz de efendiyiz ama, kimseye kem baktığımız yok.."
