ibrâhîm
içimdeki putları devir
elindeki baltayla
kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim
güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
ibrâhîm
güneşi evime sokan kim
asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
buhtunnasır put yaptı
ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
güzeller bende kaldı
ibrâhîm
gönlümü put sanıp da kıran kim
karanlık yollarda yürüdüm
yarı aydınlık yerlerde oturdum
adımı çağıran dost yüzler buldum
dost
doooost
diye haykırmak istedim
içimden sevindim
düşünmedim
ne başını
ne sonunu
düşünmedim
ne kendimi
ne senin kim olduğunu
yalnız
senin için çok güzel rüyalar gördüm
uyandım
karşımda seni buldum
dosttan daha dost
güzelden daha başka
içimden sevindim
bitir rüyalarını da gel diyor
en son gördüğün yüz benim olsun
en son benim uykumda uyu
rüyaların sonu geliyor galiba
uyanılmaz uykulara dalmak istiyorum