Sabahla akşam arasında, başımıza gelecekleri bilerek, çoktan beri burgu gibi düşüyorduk. Yok, yasa yok; ölçü de yok. Merkez yok. Ne birlik, ne zaman, ne de uzam.
Seçmeler | "işte uzayın çıplak tepesi, aralıksız çöken iki doruk, bir kum saati gibi akan, boşalıp devrilen iki kum dağı."
harika, bu cumleler bana dune ilk uc kitabi tekrar okumak istedigimi fark ettirdi...