''Asırlar beklemekle geçti, derken bekleyiş de geçti, cümleler büsbütün anlamsızlaşıp anlam kendisini bir kız için vurdu ve ben anladım: Bekleye bekleye onu geri getiremeyecektim.”
Kitabın dili akıcı. Okurken akıp gidiyor. Ancak kitap boyunca baştan sona bir şeylerin eksik kaldığı hissediliyor. Kitapta çokça yer ve önem verilen mektuplar tarih içerikli ve kitaba ciddiyet veriyor. Öte yandan Atilla'nın Fikriye ile olan ilişkisi ne kadar romantikleştirilmeye çalışıldıysa da kitabın kapağındaki güllerin verdiği beklentiyi karşılamıyor. Latife karakteri ve Atilla'nın yollarının kesişimine bakıldığında, kitabın tarih içerikli kısmının ciddiyeti ile genel kurgunun yüzeyselliği birbirine uymuyor. Ortalama.
İnsanlar bu yüzden beraber olurlar Atilla, birbirlerine yardım etmek için. Birbirlerinin yaralarını sarmak için. Hayatın namlusu suratlarına patlamasın diye. Kaybettikleri şeyler telafi olsun diye.
Ben insanlara güvenmek zorunda kalmaktan hoşlanmam. “İnsanlara güvenmem” demiyorum, sadece başka seçeneğim olmadığını bilmekten rahatsız olurum. İsterim ki güvenecek kimse kalmasa bile her şeyin yolunda gideceği şartları oluşturabileyim.