Ağlamak, uğradığımız felaketlere karşı bedenimizde kalan son kuvvetin bir feryadıdır. Ağlayamadığımız zamanlar bizde o iktidarın da yok olduğu zamanlardır ki onun yerine geçen etkili bir sessizlik, en şiddetli acı gözyaşlarından daha yakıcıdır.
Bu geçip giden hayatta sonsuz olmaya değer ne kadar an ve saniye vardır ? Gökyüzünde seher zamanının renkleri, yeryüzünde altın renkli bir sabah çiçekleriyle, tüm kuşların ahengiyle alkışlanan ilk aşk öpücüğü, sonsuz olmaya layık değil midir ?