Geçmişi vakur bir edayla gözlerinin önünden geçerken Markheim onu olduğu gibi gördü, bir rüya(kabus) gibi çirkin ve yorucu, kasıtsız bir cinayet kadar tesadüfi; bir yenilgi manzarası. Yeniden gözden geçirdiğinde hayat artık hiç cazip gelmiyordu ona; ama ötelerde bir yerde teknesini sığındırabileceği sessiz bir liman görüyordu.