Yaşadığım bu zorlu yolculuğu anlatmak istiyorum, çünkü hayatın benim şizofrenik beynimin içinde nasıl olduğunu, bunu hiç yaşamamış olan insanlara göstermek ve hala bununla savaşan hastalara da bir çıkış yolunun bulunabileceği konusunda umut vermek istiyorum.
Benim odaklandığım nokta, Jimmy Stewart'ın " Ölü olsam canlı olduğumdan daha değerli olurum." dediği sahneydi. İşte hissettiğim buydu. Hayatımdaki herkesin üstüne inanılmaz bir yük bindiriyordum ve artık ölü olmayı istiyordum.
"Bir askerin mezarının yanı başında dikiliyorum
1799 ölüm yıl dönümü
Ve bakıyorum öldüğü gün birinin doğum günü
Fark ediyorum ki benim
Ve aklım bilmiyor ki ben kimim
Zamanın içinde dönen bir sefilim."
Bu sadece benim artık bir sorumluluk alabildiğimi gösteren bir şey değil, ayrıca benim hep imkânsız olarak düşündüğüm bir olgunun gerçekleştiğini kanıtlayan bir şeydi: İnsanlar beni seviyor ve saygı gösteriyorlardı.