1-Kendilerine sunulan yetmiş, seksen yıllık ömrün ilk ve son onar yılı, çocukluğun bilinçsizliği ve yaşlılığın çaresizliği içinde geçtiğine göre, ellerine kalan elli yılı, itişip kakışarak, dövüşerek, sonra da dövüşmenin getireceği yıkıntılara ve kayıplara hayıflanarak heba etmek için mi dünyaya yollamıştı insanoğlu?
2-Aynı ırktan, kim bilir belki de aynı soydan geliyorlardı. Aynı yaşlarda, aynı boylardaydılar. Aynı kadını sevmişlerdi. Ataları aynı Tanrı 'ya ayrı yollardan ulaşmak istedikleri için, biri Boşnak diğeri Hırvat' tı. Bunu kendileri seçmemişlerdi,savaşmayı ve kaderlerini seçmedikleri gibi.
3-Yarınlar, kurşun, havan topu ve bombaydı, kandı. Ama her ikisi de farkına bile varmadan 'daha güzel günleri' bekliyorlardı. İnsanlar, değişik inançlarla ve hırslarıyla ne kadar karıştırırlarsa karıştırsınlar, kana, acıya, şiddete bulaştırsınlar bu muhteşem dünyayı, yaşam bir umuttu sonuçta. Hiç bitmeyen bir umuttu.
Kitabın içindeki alıntılar.. Ayşe Kulin çok güzel bir konuya değinmiş..
Dünya tarihinin gelmiş geçmiş en kanlı en dehşetli en acımasız soykırımlarından biri gerçekleşmiş olan Bosna savaşının ortasında geçen yasak aşkın öyküsü.. Muhteşem bir kurgu çok iyi bir olay örgüsü..
