"İndigo Cocuklar"ın yazarı Ayla Özayğen ve -Mekanın Ruhu"nun yazarı Lerzan Aras bu sefer ortak bir kitapla bir aradalar...
İlişkilere, umutlara, mekana, bahara, aşka, aşka aşık olmaya, sevilmeye, sevmeye, eşruhlara, özgürlüğe, ayrılığa, huzura, bağışlamaya, alternatif tedavilere, tesadüflere, arkadaşlığa, dostluğa, inanca, inanç sömürüsüne, karmaya, astrolojiye, modaya, vastu vedaya, evlerimizin öyküsüne, kısacası yaşamın/yaşamlarımızın tonlarına dair birçok konuda düşüncelerini bizlerle paylaşıyorlar.
Kendi yaşam deneyimlerinden yola çıkarak aktardıkları bu şirin yazılarda kendinizden çok şey bulacak, bulamasanız da bu duygular sizlere oldukça tanıdık gelecek... Belki televizyonda, belki sokakta rastlayabileceğiniz, bizden olan, bizimle olan insanların yaşamları...
"Seni seviyorum çünkü sen beni çok seviyorsun.
Seni seviyorum çünkü senin kişiliğin beni etkiliyor, senin güçlü ve kişilikli olmanı hayranlıkla izliyorum. Ve benim oIman gerektiğini düşünüyorum. Çünkü senin gibi güçlü biriyle birlikte olursam ben do kendimi öyle sanabilirim.
Seni seviyorum çünkü sen benim çocuklarımın babasısın / annesisin. Dolayısıyla sen sevilmelisin.
Seni seviyorum çünkü birbirimizi seviyoruz. Birlikte olduğumuz zaman diğer insanları da seviyor, onların yaşamlarına sevgimizle çok şey kalıyoruz.
Seni seviyorum çünkü birlikte öğreniyor, birlikte basamakları çıkıyor ve bununla hizmet ediyoruz.
Seni seviyorum çünkü bana. sana sahip olma duygusu vermiyorsun ve bana sahip olmuyorsun.
Seni seviyorum çünkü sabahları kalktığında birlikte uyanmak mutluluk ve neşe veriyor. Seninle paylaştığım zamanı anlıyorsun. güne ve her şeye verimli olmamı sağlıyorsun. Benim de sana bunları yapmama izin veriyor. ama asla bağımlılık yaratmıyorsun.
Seni seviyorum çünkü sen her şeye karşı içinde bir sevgi barındırıyorsun.
Bütün bunlar olmasa da seni seviyorum, çünkü insan bazen sadece sever..."
