Seyit Onbaşı'nın hikâyesini çok dinledim çok okudum ama bugün dedemin getirdiği yorum kadar tatlı değildi hiç biri. Vatan sevgisi bambaşka bir olay.
Allah hepsinden razı olsun. Onların sayesinde "vatan"dediğimiz bir yer var. Bugünkü Ukrayna'da olanların kaç katı cehennemi yaşamış bizim vatanımız. Her dönemde yıllarca. İşte bu yüzden nerede bir can ölse oralı olmayı bilmeliyiz biz. Yaşayan bilir diyebilmeli, ona göre davranmalıyız. Ve en önemlisi çocukların kalbine o tohumu ekmeliyiz. Evet bir sürü savaşa girdik çıktık ama gün o gün değil artık. Dünya o dünya değil. Sevgiyle yetişmesi gereken çocuklar savaş oyunları ile büyümemeli. Şimdi vatanını seven çocuk, vatanı için milleti için faydalı işlerle, bilimle, sanatla uğraşmalı. Zaman farklı, dünya değişti. Ordumuza her daim duacıyız tabi. Sadece yeni dünya şartlarında başka şeyler de gerekiyor. Teknoloji her şeyden üstün sayılıyor. Ordunun gücü de iki kaynaktan besleniyor. Çağı takip etmemiz şart bu bir. İkincisini de "Vatan sevgisi imandandır." Vatan sevgisi de ancak yaşayarak aşılanacak bir sevgi çocuklara. Çocuklar ne görürse o oluyor. O kadar.
