Sicilya Konuşmaları
Elio VittoriniSicilya Konuşmaları Sözleri ve Alıntıları
Sicilya Konuşmaları sözleri ve alıntılarını, Sicilya Konuşmaları kitap alıntılarını, Sicilya Konuşmaları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Yağmurdan, gazete başlıklarındaki cinayetlerden, lime lime olmuş ayakkabılarımdaki ıslaklıktan başka bir şey yoktu. Anlamsız bir düş, sessiz bir umutsuzluktu yaşamak benim için. Işin en korkunç yanı da buydu: Umutsuzluğumun sessizliği; insanlığın yok olmaya yargılı olduğuna inanmak, ama onu kurtarmak için hiçbir istek duymamak, bunun yerine onunla birlikte yok olmayı özlemek"..
Demek ki, her insan insan değildir. Biri cana kıyıyor, öbürünün canına kıyılıyor. Bütün insanlık değil, ancak canlarına kıyılanlar insandır. Bir insan öldürdüğünde, o insan bir insandan fazla bir şey olur. Hasta olan, aç olan insan daha insandır.
“Artık ödevimizi, ödevlerimizi yerine getirmek bizi tatmin etmiyor. Onları yerine getirmek bir çeşit duygusuzluğa yol açmakta, ödevler yerine getirildikten sonra içimizde bir rahatlama olmuyor. Sebebi de bu ödevler artık çok eskimiş şeyler, çok eski ve çok kolaylaşmış sorumluluklar. Bunlar gerçek vicdanın ihtiyaçları değil artık…”
"Niçin ağlıyorsun?"diye soruyorlardı.
Ama onlara ne cevap vereceğimi bilemiyordum. Herhangi bir şey yüzünden ağlamıyordum. Aslında, ağlamıyordum bile; yalnız hatırlıyordum, hatırlayışım da başkalarına gözyaşı gibi görünüyordu..
Aşağılardaki ve tepelerdeki o ışıklar, o dondurucu karanlık, gökteki o donuk yıldız, bir tek gece değil de, sonsuz sayıda gecelerdi; dedemin gecelerini, babamın gecelerini, Nuh'un gecelerini, içkinin çıplaklığı içinde ve savunmasız, aşağılanmış bir çocuktan ya da bir cesetten çok daha az insan olan insanlığın gecelerini düşündüm.
Ama belki de her insan insan değildir; bütün insanlık insan olmaktan uzsktır.Yağmurlu bir günde, insanın ayakkabıları delik deşikse ve su alıyorsa; gönlünü belli bir insana kaptırmamışsa, yaşayacağı bir hayatı yoksa; ne başardığı, ne de başaracağı bir şey varsa; ne korkacağı, ne yitireceği kalmışsa, ve çevresinde dünyadaki kırımı görüyorsa, insanən içine işte böyle bir kuşku düşebilir.