“Yaşanan sığ gerçeklerin hüznüyle
Gözlerim dolar kimi zaman.
Bir sızı hep başını kaldırır
Kırık gönlümün derinliklerinde.
Hangi güçtür insanı yıkan diye düşünürüm,
Unutmak mı yoksa birikmiş acılar mı?
Boyarım kopkoyu gölgeleri
Üstüme Üstüme üşüşen
Uğuldayan boşluğun köşesine yapışıp
Anıların acısını bastırmak için.”