Sinan'ın Mihrimah'ı
Metin ArıkanSözler ve Alıntılar
... Bir kez incinen gurur, kendini onarmak için beslediği kini kusmayı beklerdi.
Sayfa 85Kitabı okudu
Canı acıyandan çok yüreği acıyanın gözlerinden yaşlar boşalıyor.
Sayfa 65Kitabı okudu
Türkler, dünyaya nizam vermek için vardı.
Türkün diline öyle yabancı geldi, öyle eğreti durdu ki, tıpkı diğer pek çok kelime gibi, kendi kültüründe yoğurup başka bir dilde söylediğini kendi sözüne uydurup Mihrimah dedi artık Kün-ay'a Böylece Anadolu'ya gelen Türkler, kadim kültür unsurlarını başka adlar altında yüreklerinde, zihinlerinde yeni yurda taşıdılar. Ya sonra? Nesiller geçti, asırlar geçti, hanedanlar geçti ve gün olup unutuldu Kün-ay kızıl bayrak üstünde...
İnsan garip yaratıktı. En kötü olasılıkları en sevdikleri tehdit altındayken üretirdi
Ölüm, hayatın zıttı değil, bir parçasıydı..
Sayfa 43Kitabı okudu
Zamanın ruhunda kaderin akışına kapılmış nice ruhun bu dünyadaki adı, insanoğluna ilham veren, gözünde yücelttiği, gönlünde sakladığı her ne ise ona karşılık gelir. Adıyla yaşama inancı ve duası da tam bu sebeple vardır