"Asıl bahtiyar, bir ömür boyunca hasretini çektiği şeye kavuşan değil, ona erişeceğini anladığı anda, saadetinin en yüksek noktasında 'Ah!' diyerek düşüp ölebilendir."
bu dünyada çobansız da, köpeksiz de yaşanabilirmiş. Ama bunu anlamak için her defasında bu kadar kanlı kurbanlar verecek olursak pek çabuk neslimiz kurur.
Sakın tepenize bir sırça köşk kurmayınız. Ama günün birinde nasılsa böyle bir sırça köşk kurulursa, onun yıkılmaz, devrilmez bir şey olduğunu sanmayın. En heybetlisini tuzla buz etmek için üç beş kelle fırlatmak yeter.
Ondan daha talihli insan var mı?Asıl bahtiyar,bir ömür boyunca hasretini çektiği şeye kavuşan değil,ona erişeceğini anladığı anda,saadetinin en yüksek noktasında bir “Ah!”diyerek düşüp ölebilendir.