Bu kentte yaşayan insanlar birbirlerini tanımazlar. Karşılaştıklarında birbirleri için binlerce şey hayal etmezler. Sadece ilgisizlikle bakar ve geçerler..
İnsan ömrü, bir ağaçtaki yapraklara benzer. Yapraklar dallarından düşmeye başladığında ilkin dökülen yapraklar sayılır. Ardından yapraklar azalınca ağaçta kalanlar. Ve geriye doğru sayma başlar. On, dokuz, sekiz, yedi...
İkindi sonrası ay gözüme ilişti. Nedense kimse ikindi sonrası aya bakmıyor. Güzelliğine ve etkilediğine şiir yazmıyor. Yoksa, varlığı kuşkulu olduğundan mı?