ben şimdi kendimleyim yine
yalnızım, yalnızlık bildiğini yapıyor işte
ansızın buluyor esrarını karanlığa sarılmanın
yüreğimde gizliyor sesimi
önüme düşen kuşlarla irkilip birden
ölümü birlikte düşünmek ne zor bir bilsen
her yanımda narin bir kalp ağrısı başlar sonra
her yerde içi burulan kalabalıklar yaklaşır bana
önce nasıl öleceğim konuşulur kulaktan kulağa
sonra ıslanıp uçar yorgun bir kelebek