Sleppy Hollow Efsanesi: Başssız Süvari
Washington IrvingSleppy Hollow Efsanesi: Başssız Süvari Gönderileri
Sleppy Hollow Efsanesi: Başssız Süvari kitaplarını, Sleppy Hollow Efsanesi: Başssız Süvari sözleri ve alıntılarını, Sleppy Hollow Efsanesi: Başssız Süvari yazarlarını, Sleppy Hollow Efsanesi: Başssız Süvari yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Sleepy Hollow Efsanesi
“Uyuşukluğun hoş diyarıydı o,
yarı açık gözlerin arkasındaki düşler;
ve geçip giden bulutlardaki şen kaleler,
sonsuza kadar fışkıracak yaz göğünde.”
Gnome KitapKitabı okudu
Kafasının bir tarafı hayalet hikayeleriyle dolu olan beyefendi tam bu noktada susmuştu.
"Peki bu hadise gerçek mi?" diye sordu, durmadan soru soran beyefendi.
"Hiç kuşku yok ki gerçek," diye yanıtladı diğeri. " En yetkili kişiden dinledim. Öğrenci bizzat anlattı. Kendisini Paris'teki bir akıl hastanesinde görmüştüm."
"Dünyada tek bir tane bile arkadaşım kalmadı!" dedi.
"Yine de bir yuvan var," dedi, Wolfgang.
"Evet, mezarda!"
Bu sözcükler karşısında Wofgang'ın yüreği ezilmişti.
Wolfgang duraladı. Burada, onu alışılagelmiş düzenin üzerinde kılan görünümüyle yalnız başına oturmuş bu elem abidesinde kendisini huşu içinde bırakan bir şeyler vardı.
İnsan zihninin sınırlarını aşan güzellikte bir kadın çehresiydi bu.
Üzerinde öylesine kuvvetli bir tesir bırakmıştı ki, o çehreyi yeniden ve yeniden hayal etmişti. Gündüz vakti düşüncelerini, gece vakti uykularını işgal ediyordu; sözün kısası, düşündeki bu simaya abayı yakmıştı.
Mezar soyguncuları gibi o da, bir nevi, çürüyüp dağılmış kitapların konduğu odalarda beslenen bir kütüphane soyguncusuydu.
Görünüşte ufak tefek olsa da gönlü geniş bir adam olan baron, etrafını kuşatan bu küçücük dünyadaki insanların en büyüğü olduğunun farkındalığıyla şişindikçe şişiniyordu.
"Yani neticede, şayet yanılmıyorsam," dedi Tom üzerine basa basa, "Siz herkesin Şeytan diye bildiği kişisiniz."
"Ta kendisiyim ve emrinize amadeyim," diye yanıtladı kara adam, çok da medeni olmayan bir tavırla başını eğerek.
Şurası kuşkusuz ki, tüm ailevi tartışmaları daima uysallıkla alttan alan bu zavallı adam, köydeki tüm iyi kalpli hanımların gözdesiydi; ve onlar da, akşam dedikodularında değerlendirdikleri bu kavgalarda tüm kabahati Van Winkle Hanım'ın üzerine atmayı asla ihmal etmezlerdi.
"Hayatta hiçbir vaziyet yoktur ki insana fayda sağlamasın, onu keyiflendirmesin; elbette şu nükteyi aklımız da bulundurmak kaydıyla:
"Hortlak süvarilerle yarışan adamların başları muhakkak ki derde girer."
Belki de sonraki yıllarda kiliseye giden yolun değirmen havuzunun kenarından geçecek biçimde değiştirilmesi de bu yüzdendir. Terk edilen okula gelince . . . O da çok geçmeden çürüyüp yıkılmış ve söylentilere göre talihsiz öğretmenin hayaleti buraya dadanmıştı. O zamandan bu zamana, durgun yaz akşamları sallana sallana saban sürmekten evlerine dönmekte olan çiftçi yamaklarının kulağına Uykulu Kuytu'nun huzurlu ıssızlığında bir ilahi tutturmuş hüzünlü hüzünlü söyleyen öğretmenin sesi çalınırmış gibi gelir.