Sonra düşünüyorum. Peki ya esef, hüzün, özlem ve içine rahatça yerleşebileceği bir anlam arayan bu uzatmalı şaşkınlığımız... Bir "dışarı"mız olmadığı zaman tarih ne işe yarar? İnsanın ve cismin hikayesi ancak bir dışarı fikriyle, arzla mümkün olmadı mı? Hikâyesini kemaliyle yaşaması için bir sahne, bir alan bulamadığında; tabiat ve gökyüzü, şehir ve mimari insanın tanıklığıyla yoğrulmadığında nasıl bir konak olur yeryüzü...
Sayfa 112 - Maide ÖZTOSUN - Karantina Ya Da Mösyö Rouillac