Sahip olmadığımız şey bize her zaman en iyi şeymiş gibi görünür. Bir kere sahip olduktan sonra ise başka bir şey için can atarız. Arzular da böyle birbiri ardından gelip geçtiği için, ruh hiçbir zaman hayata doymaz.
Bilinci ve dünyayı daha en başından birbirinin karşısına koyduk ve aşılmaz bir ilişki içinde tanımladık. Sakın bilincin dünyaya kavuşmaması çok basit bir şekilde bu hatadan kaynaklanıyor olmasın?
DÜŞÜNENİN ALLAH BELASINI VERSİN
Maça fazla odaklandığı için oyunun içine giremiyor. Kendisi orada fakat aklı başka yerde; olayın her anında mevcut olmak istediği için olayın kendisini yaşayamıyor. Bir çeşit aşırı duyarlılıktan mustarip.