Son Hafriyat Gönderileri
Son Hafriyat kitaplarını, Son Hafriyat sözleri ve alıntılarını, Son Hafriyat yazarlarını, Son Hafriyat yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Hepimiz Türk'üz sonuçta, soyundan dönme olmayan özbeöz Türk evladıyız."
Sayfa 33 - İletişimKitabı okudu
"Ben Atatürk milliyetçisiyim."
Sayfa 214 - İletişimKitabı okudu
"İnsanları tanıdıkça hayvanları daha çok seviyordu."
Sayfa 107 - İletişimKitabı okudu
"Sen önce Türk'sün! Hepimiz Türk'üz!
Sayfa 187 - İletişimKitabı okudu
Arkasına bakmadan koşarak uzaklaşmak istiyordu ama gidecek yeri yoktu.
Sayfa 98 - İletişimKitabı okudu
"Gel ağbi, iyiler çok yaşamaz."
Sayfa 265 - İletişimKitabı okudu
"Herkes, bilinmeyen uzaklara doğru boş boş bakıyor."
Sayfa 262 - İletişimKitabı okudu
Sikerim böyle yaşamayı, amına kodumun böyle hayatın!
Sayfa 237 - İletişimKitabı okudu
"Bu dünyaya düşünce balonu olarak geldim."
Sayfa 203 - İletişimKitabı okudu
"Aslında bütün kent, insanların diri diri gömüldüğü bir tabut."
Sayfa 167 - İletişimKitabı okudu
"Bu millet balık hafızalı kardeşim."
Sayfa 187 - İletişimKitabı okudu
"Benim kimsem yok. Ben de cinayetten başka bir şey yok. Ben cinayet oldum artık. Anlıyor musun bunu? Benim işim değil bu, ben cinayet oldum. Cinayeti benden alırsan, ben biterim anlıyor musun?"
Sayfa 238 - İletişimKitabı okudu
"Bu dünyada adalet yok, ahlak imkansız."
Sayfa 279 - İletişimKitabı okudu
Polis olmasaydım katil olurdum
çünkü sahici bir sarstıntı sahte bir dengeden iyidir.
Şimdi sadece geceleri yapayalnız ve yalınayak anlayabildiğim şeyler var.
Şimdi benim de yalanlara inanmaya ihtiyacım var.
Bütün çaresiz insanlar gibi... Dağılan bir okul gibi...
Acılarımız da birbirine benziyor artık.
Birbirine benzeyen parmaklar gibi ama her birinin eşsiz bir izi var.
Cesetler de benzemez...
Ama bir cinayet başka bir cinayeti hatırlatır her zaman.
Koşan atlar düşen atları hatırlatır.
Yağmur yağar.. durur.. tekrar başlar...
Yanlış yolda yürümek doğru yolda beklemekten iyidir. Beşikten mezara kadar...
Karanlıkta herkesle çarpışabilir insan.
Yalan mı söylüyorum?
Bir sürü doğru söyledik ama hiç burnumuz kısalmadı ki.
Bir süre sonra insanlar pek de umrunda olmuyor.
Kimseyi değiştirmeye çalışmıyorsun.
Kimin ne düşündüğünü, kimin ne yaptığını umursamıyorsun.
Yorulunca kendi kabuğuna çekilip o küçük dünyanda yalnız yaşamayı öğreniyorsun.
Anlık mutluluklar yaşayıp, derin hüzünleri tek başına atlatmayı öğrendiğin vakit kimseye ihtiyacın olmuyor.
Siz buna “Yalnızlık” diyorsunuz, ben ise “Huzur"