Son Istanbul
Murathan MunganEn Eski Son Istanbul Gönderileri
En Eski Son Istanbul kitaplarını, en eski Son Istanbul sözleri ve alıntılarını, en eski Son Istanbul yazarlarını, en eski Son Istanbul yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
DÖRT KİŞİLİK BAHÇE; &gözlerine, dudaklarına, kulaklarına, gömleğinin çizgilerine uzun uzun baktı. Ezberlenmiş bu acıyı yeniden yaşadı. &Kendi ıssızlıklarına sığındı insanlar &gümüş sevmekle başlar insan ruhunun kuyumculuğu &düşünde sessizliği gördü. &ve yaralarını tek başına sarıyordu. &dargın ayrılıklardan sonra hayat
MetisKitabı okudu
"Bin yıldır saydam yüzümüzde ölümü seyrediyoruz. Kımıltısız günler geçiyor bu sonsuz cam kovuklarda. Bembeyaz gelinlikler gibiyiz. Bembeyaz kefenler gibi. Çevremizde ince bir halka, zaman zaman ışıltısı göz alan ince çizgiler, altın sarısı gelin telleri. Kaç kuşak sahip çıktı bize. Kaç kez büyük aynalı ceviz vitrinler, camekânlar (kaç yurtluk) değiştirdik. Ama hiç kullanılmadık, hiç el değmedi bize. (Hiç yaşamadık) Ne bir çorbanın sıcaklığını duydu mermer tenimiz; ne de bir tatlının şerbetli lezzetini. Öylece durduk. Sonsuza bırakılmış bir çeyizdik biz. En uzun yolculuğa çıktık, yola çıktığımız yere bırakılarak.
Bu bahçede ölüm yaşanıyordu şimdi.
Yalnızca ölüm.
Güneşin puslu ve süzgün bakışları hiçbir şeyi diriltmiyordu artık. Mevsim geçiyordu.
Sayfa 16
Sabah.
Yalnızlığın eşiği...
Ucun ucun günün ilk ışıkları gökyüzünde. İsli, dumanlı bir alacalık. Uzakta istanbul. Uzun yapılar. Sis.* Boğuntu. Ufku kaplayan beton yığınlar uzakta. Dağılan sabahla
birlikte yapıların yavaş yavaş açılan yüzü. Günün açılan yüzü.
Günün ilk ışıklarıyla birlikte istanbul peçesini kaldırıyor. Uzakta
düdük sesleri, kim bilir hangi gemilerden? istanbul bir anı gibi
uzakta, istanbul bir anı gibi uzak.
Bayağılaşmak insanı popüler kılıyor. Yalnızlığından kurtarıyor. En mutlak yalnızlığı, en büyük, en geniş kalabalıklarla yaşıyorsunuz. Herkes bayağı olana ilgi duyuyor.
Sayfa 113Kitabı okudu
"Sabahı çok seviyorum. Herkes uykudaykenki sabahı. Daha kimsenin eli sabaha değmemişken..."
Sayfa 44Kitabı okudu