Kitaplar, hepsi içinde bambaşka birer dünya barındırıyor. Bir süreliğine sığınabileceğimiz kelimelerden oluşan bir dünya.
Ama er ya da geç onun da sonu geliyor.
“Neden en kötü anısına kafa yorup duracaktı ki? Hem de hayat devam ediyorken; yepyeni bir yerde yepyeni bir hayata başlamışken; öğrenebileceği onlarca şey, tanışabileceği yepyeni insanlar varken.”
Hiç daha ötesinin olması gerektiğini hissetmediniz mi?
Sanki dışarıda bir yerlerde, parmaklarınızın hemen ucunda çok daha fazlası varmış da tek yapmanız gereken oraya ulaşmakmış gibi?