Sonsuzluğa Nokta
Hasan Ali ToptaşSonsuzluğa Nokta Gönderileri
Sonsuzluğa Nokta kitaplarını, Sonsuzluğa Nokta sözleri ve alıntılarını, Sonsuzluğa Nokta yazarlarını, Sonsuzluğa Nokta yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Belki insanlar koskoca yaşamları boyunca yalnızca bir süre için farklı olmaya katlanabiliyor, sonra da yavaş yavaş öteki insanların davranışlarına, düşüncelerine ve duygularına bürünerek durup dinlenmeden kendini tekrarlayan uçsuz bucaksız bir benzerlikler denizinde kaybolup gidiyorlardı.
Sayfa 27Kitabı okudu
… çünkü yaşam dediğimiz şey, önceden yarattığı her şeyi aştığı için sürüyor
Sayfa 89Kitabı okudu
ancak; hiçbir yere kaçılamazdı, kaçamazdım.
Belki günün birinde, karanlık bir sokakta karşılaşacaktım kendimle.
gülünecek o kadar az şey var ki yaşamımda, sinir sistemimi doyurmak için, beynim
ağlanacak durumlardan bile gülüşler yontuyor, diye düşünüyorum.
yarı ölü bir insana, onun dışarıyla
kopukluğundan doğan hüznünü büsbütün büyütmemek için her şey ölü bir sesle
anlatılır,..
hangi sınırı geçmek üzereysek kendimizi bir suçlu gibi yakalayıp sürükleye sürükleye alışılmış
davranışlarımızın içine sokuyoruz ve yaşam, kendi sessizliğini taşıyan bir tren
hızıyla yeniden akmaya başlıyor.
Sayfa 30Kitabı okudu
Değişiyoruz çünkü, değişen
her şeyle birlikte, farkına varmasak ve değişimin rüzgârını yüzümüzde açıkça
hissetmesek de, yavaş yavaş değişiyoruz.
“Herkes çiçek götürüyor birilerine. Sevginin, çiçek dediğimiz otlarla ifade edilmesi şart mı yani?”
Sayfa 24Kitabı okudu
yarısı ağlayıp yarısı gülen yüzüyle öyle tuhaf görünüme giriyordu ki, bunu fark eder etmez, bu kez de bu tuhaflığına ağlamaya başlıyordu.
Sayfa 17Kitabı okudu
günlerce kalabileceğim bi yer olurdu.
bacaklarımız yorgunluktan bükülüp
topuklarımıza ağrılar oturuncaya dek, Millî Eğitim Bakanlığı’nın yıllar önce Türkçeleştirip yayımladığı klasikleri bir bir gözden geçirirdik. Tozlu bir kitap
cennetiydi o dükkân, insan içeriye girdi mi yavaş yavaş dışarıyı unuturdu.
kimi şeylerin nedeni yalnızca kendileri olmalı ve öyle kalmalı.
Üstelik, insana kendi yaşamı bile büyük geliyor kimi zaman; ne yapsa, kimi sevse, kimlerce sevilse, hangi işlerle uğraşsa ve nerelerde gezip dolaşsa, bir türlü dolduramıyor. Her şeye karşın, ele geçirilemeyen derin boşluklar kalıyor önümüzde arkamızda.
Sayfa 14Kitabı okudu
yaptığınız her davranışı o andaki acılarınızla
açıklıyor insanlar; ağlasanız da neden ağladığınızı sormuyorlar, bildiklerini
sanıyorlar ve bu yüzden, size acıyanların gözlerine baka baka, geçmişteki kimi
olaylara da doyasıya ağlayabiliyorsunuz. Ne var ki, pek uzun
sürmüyor bu ayrıcalıklı dönem; olayın sıcaklığı geride kaldıkça, her şey yavaş
yavaş eski sınırlarına çekiliyor.
yalnızca feci bir kaza geçirdiniz diye, yumuşacık bir hoşgörüyle karşılanabiliyor.
Sayfa 10Kitabı okudu
Kendimi gördüm sanki
Çantam dizlerimin üstündeydi; onu tepemdeki rafa ya da aşağıdaki bagajın
karanlığına, onca sepetin, naylon torbanın ve içlerinde ne olduğu bilinmeyen eciş
bücüş bavullarla çuvalların arasına koyamazdım. İçinde kitaplarım vardı çünkü,