Söz Verilmiş Bahçe
Güven AdıgüzelSöz Verilmiş Bahçe Gönderileri
Söz Verilmiş Bahçe kitaplarını, Söz Verilmiş Bahçe sözleri ve alıntılarını, Söz Verilmiş Bahçe yazarlarını, Söz Verilmiş Bahçe yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Eğer bir gün ölürsem ardımdan öldü demesinler, Neşet yoruldu desinler. "
Ölümü de en az yaşamı kadar "yabancı"ydı. Çığlıkları bize kaldı.
"Sanman taleb-i devlet ü câh etmeye geldik
Biz âleme bir yar için âh etmeye geldik"
Şüphesiz o yâr Allah'tır...
İnsanın çilesi dünyaya gelmeden önce ruhuna yüklenmez, hakikat yolcuları menzile vardıkça çileye kendileri talip olurlar. İnsan olmanın hüznüyse, safi çiledir zaten, bir ömürlük bitimsiz çile.
Zafer Ekin Karabay'ın intihar etmeden önce son mektubundaki şu sözleri mesela,
"Daha ne kadar dayanabilirdim, herkesin bir başkasının acısı pahasına mutlu olduğu yaşama..."
Efendimizin ümmetini yağmura benzetmesi, "Benim ümmetim yağmur gibidir. Önü mü sonu mu hayırlıdır bilinmez." (Tirmizi, Emsal 6) Ne hoş, ne kıymetli, ne bereketli bir teşbih.
İnsanoğlunun halası olan dişi hurma ağaçlarının bir kadın gibi doğum yaparak "yavru" verdiklerini duymuştum evvelden. Ama doğurduğu yavrusu göreceği bir yere dikilmediği taktirde annenin küsüp çürüdüğünü, solduğunu ve meyve vermediğini yeni öğrendim. Hayat koca bir hayret makamı. Yaratılan her şey -Yaradan'dan ilhamla- bir cana sahiptir. Tabiatın mayasında âdem saklıdır. Ki can'ı acıtanlar âdem değildir.
Ciğerimden parça koparır gibi yazarım ve kendini anlatmak insanın yükünü hafifletir.
Ahmet Hamdi Tanpınar
Tagor, Tac Mahal için diyor ki, " Bu bir bina değil, bu seven bir erkeğin gözünden düşen bir damla yaş..."
Ortadoğu, maalesef sınırlarını çizenlerin sınırsız acılar armağan ettiği bir toprak parçası olarak aklımıza çakılı.
Hayat mantıklı bir izah istiyor insanlardan. Her şeyi izah etmek delilik oysa.
Herkes kendi acısını "ölümüne" seviyor ve çoğu zaman başka acıları duymak bile istemiyor.
Seyahatim kendimden başka bir yerde vuku bulmadı.
İbnü'l-Arabi
Gitmek amansız bir kurtuluş olur çoğu zaman, kurtuluş diye bir şey yoktur ve boşunadır tüm mezarlıklar, insan hep kendine gömülür...
Ömür bir hasar tespitidir ve uzağın sesine vurgundur insan, bu yüzden hiç durmadan "gitmek" ister. Uzak, insanın kendisidir, yoldur ve yoktur.