Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu * Satranç * Bir Kadının Yaşamından 24 Saat * Olağanüstü Bir Gece * Erika Ewald’ın Aşkı * Mecburiyet * Geç Ödenen Borç * Fragman * Görülmeyen Koleksiyon
Stefan Zweig - Seçme Eserleri
Stefan ZweigStefan Zweig - Seçme Eserleri Gönderileri
Stefan Zweig - Seçme Eserleri kitaplarını, Stefan Zweig - Seçme Eserleri sözleri ve alıntılarını, Stefan Zweig - Seçme Eserleri yazarlarını, Stefan Zweig - Seçme Eserleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tüm hayatını, özgürlüğünü, kısacası her şeyini istiyorlar. Bu nedenle de kendini ve düşüncelerini savunmalısın."
"Savunmak diyor! Kendimi nasıl savunacağım ki? Onlar hepimizden güçlü. Dünyada onlardan güçlüsü yok."
Sayfa 230Kitabı okuyor
Zaman geçtikçe bu çirkin havada nefes alamamaya ve insanların dillerinde, yalanın o sarı rengini görmeye başlamıştı. Ağızlarından çıkan her bir kelime, midesini bulandırıyordu.
O muzice artık illüzyon ya da hayal değil, sonsuz, karanlık gerçekliğin ta kendisiydi.
Tek bir hatıranın verdiği acı karşısında onlarca laf kalabalığı neye yarardı ki?
Lakin korku karşısında da ümit karşısında da aynı ölçüde harap ve bitkin olduğunu hissediyordu.
Kelimeleri derin ve kederli bir sessizliğin içinde yankılanan suskun. Ümitsiz bir ağlamaya dönüşüyordu.
Gerçekten fevkalade naziksiniz...
Sayfa 98Kitabı okuyor
Minnet insanlarda çok sık görülmez, bu duyguyu açığa vuracak ifade bulamaz, suskun veya utangaç olurlar.
Sayfa 39Kitabı okuyor
'Ne istiyorsunuz?' diye sordu. Buna ne yanıt vereceğimi bilmediğim gibi, onu nereye götüreceğimi de bilmiyordum. Yalnızca bu soğuk yağmurdan, umutsuz ölüm düşüncesinden onu kurtarmak niyetindeydim.
Sayfa 30Kitabı okuyor
Çuvaldızı kendine batırmayan, kendinin farkında olmayan insanları hiçbir şey harekete geçiremez; fakat gözlerinin önünde gerçekleşen veya duygularını incitecek herhangi bir hareket onlarda durdurulamaz bir tutkuyu ateşler. İşte o zaman duyarsız kalmak yerine içlerini aşırı öfke kaplar.
Evin bir bir yerlerinden bir saatin tik tak sesleri duyuluyordu. Acımasızca akıp giden zamanın öfkeli ayak sesleri gibiydi.
❝Artık güneşin doğmasını bekleyecek gücüm kalmadı ama siz yeni doğacak güneşleri mutlaka bekleyiniz.❞
| İntihar mektubu
| Stefan Zweig