Ando’nun temel geometrik biçimlerinin tekrarına dayanan mekansal kurgusu özgün kişisel dilinin bir başka özelliğidir. Bu ısrarlı soyutlaştırma kimi zaman insan faktörünün dışlandığı, işlevselliğin yaşam biçimlerinin önemsenmediği yolunda eleştiriler almışsa da, kendinin de altını çizdiği gibi, bu bir soyutlamadan çok, mekanın orijinal formuna yönelik bir arayıştır.