Galiba, bu kadarı da yeter, çok şükür, diyen insanlar da vardı. Biz de onlardandık üstelik. Biz, bölük pörçük, koskocaman, birbirini tanımayan, hatta hiç görmemiş bir aileydik. Bahri olsa, atom altı parçacıklarımıza ayrıştık, derdi. Çok iyi geçinirdik. Özellikle de karşılaşmadığımız zamanlarda... Veya birbirimizin farkına varmadıkça diyeyim, daha anlaşılır olsun.
Tanrı bizi unuttu. Belki biraz da kalbini kırdık onun. O'nun, ya da.