Tanrının Kırbacı Attila - 2
Thomas R. P. MielkeEn Eski Tanrının Kırbacı Attila - 2 Gönderileri
En Eski Tanrının Kırbacı Attila - 2 kitaplarını, en eski Tanrının Kırbacı Attila - 2 sözleri ve alıntılarını, en eski Tanrının Kırbacı Attila - 2 yazarlarını, en eski Tanrının Kırbacı Attila - 2 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Sonra? Bu benim ne işime yarardı?" diye karşılık verdi Attila ona. Bir anda tekrar eski ciddiyetine bürünmüştü. "Sizin düşünce tarzınızdaki ikinci hata da işte bu! Cermenler, Yunanlar, Romalılar veya isminiz her neyse - asla tümüyle size ait olmayacak bir şeye sahip olmak konusunda ısrar ediyorsunuz: Toprak! Üzerine evler inşa edebileceğiniz, ekip biçebileceğiniz ve kendi malınız olarak adlandırabileceğiniz bir yer yüzü parçası... Üstelik bunu pis bir noterin kaleminden çıkan anlamsız bir parşömen parçası ile belgelemeye çalışıyorsunuz! Tüm bunlara ne gerek var? Hiçbir şey bizi yaratan, bize kısa bir yaşam armağan eden, sonra da bizi tekrar kül ve toza dönüştüren doğa üzerinde hak iddia etmek kadar anlamsız olamaz!"
"Söylediklerin Cermenler için geçerli olabilir" dedi hor gören bir edayla. "Siz soğuğa dayanamadığınız için daima güneşi takip ediyorsunuz. Ölümlü olduğunuzu kabul etmek istemediğiniz için kendinize tanrılar ve cennetler yaratıyorsunuz! Oysa önemli olan tek şey bu yaşamda kazanılacak olan zaferler, ganimetler, şan ve şöhrettir! En büyük mutluluk anının ne olduğunu biliyor musunuz? Size söyleyeyim! Doludizgin bir atın üzerinde zafere veya ölüme koşmak...
Attila da elindeki altın kupayı kaldırdı, fakat başını eğerek onları selamlamadı. Doğu Romalılar artık pek çok yerde "Tanrıların En Büyüğü" olarak adlandırılan Hun kağanına ölçülü bir mesafede durarak beklemeye başladılar.
"O para sizin çalıntı altın dolu kasalarınızdan geliyor" dedi Attila. "Fakat ben her Asimus sakininin, bir Hun'un değerinin ne olduğunu bizzat kendi üzerinde yaşayarak öğrenmesini istiyorum... Az önce söylediğim gibi, altın olarak!"
"Bizzat kendim Asimus'a gideceğim..."
"Giderken yanına Trakya komutanı Theodolos'u da al" diye homurdandı Attila. "Üniformalar, insanlar üzerinde ipek elbiselerden daha büyük bir etki yapar! Bu arada dikkat edin o delikanlılar sizi de esir edip, fidye karşılığında imparatorunuza geri satmaya kalkışmasınlar!"
"Tam aksine" dedi Attila büyük bir ciddiyetle. "Onlara öyle bir ceza vereceksin ki, yıllar boyu dilden dile dolanıp duracak! İlk olarak tüm Hun esirlerini serbest bırakacaklar. Sonra da bizden çaldıkları tutsaklarımız için de para ödeyecekler..."
"Pekâlâ" dedi Attila. "O halde kayda geçir bakalım: Savaş siz Romalıların borçlarınızı vaktinde ödememeniz yüzünden çıktı! Bu sebepten ötürü yıllık vergiyi eski meblağın üç katına yükseltiyorum... yani bin elli kilo altına!" Bir an için durdu ve karşısında mermer bir heykel gibi oturan Anatolios'a baktı. Sonra da gülerek devam etti. "Fakat size karşı cömert davranmak istiyoruz... geçen üç yıl boyunca birikmiş olan üç bin üç yüz kilo altın borcunuz yerine... sizden... evet, sadece üç bin kilo altın talep ediyoruz! Yani size üç yüz kilo altın hediye ediyorum! Bunu nasıl buldun? Zahmet edip bu kadar gösterişli giyinmiş olmana değdi, değil mi?"
"Savulun! Attila'nın gazabı Hıristiyanların ve piskopos kıyafetine bürünmüş mezar soyguncularının üzerine çöküyor" diye bağırıyorlardı kurbanlara son darbeyi indirip hızla ortadan kaybolmadan önce.
"O kadar şahide rağmen aptalca yalanlamalara başvuruyor, sözleri evirip çevirerek bizi kandıracaklarını sanıyorlar! Politika, diplomasi ve ince hesaplar olarak adlandırdıkları, fakat gerçekte koca yalanlardan başka bir şey olmayan o laf kalabalıklarını dinlemekten bıkıp uzandım!"
''Doğu hakanından Batı hakanına! ''
Sayfa 22