Çanakkale Cephesi’nde muharebeye katılan bir askerin, muharebe devam ederken, memleketteki kardeşine yazdığı bir mektup şöyledir: “Benim tek kardeşçiğim Mehmet! Sen, bensiz oralarda ne yapıyon? Ne iş tutuyon? Haber ver bakalım; Koca Nine zahîrelerimizi öğüttü mü? Köyün değirmeni işliyor mu? Şimdicik ben kalksam da köye geliversem bir dilim ekmek bulup verebilin mi? Küçük pınar daşdı mı? Daşmadıysa susuzluk çekersiniz, vah vah! Bana bak oğlum, şimdicik çocuklar delikanlı yerine geçtiler. Sen de davran, Koca Nine’ne, köyün ihtiyarlarına yardım et. Sana ne iş verirlerse yapıver, anladın mı? Sen beş vakit namazını kılıyon mu? Yoksa tenbel tenbel sokaklarda mı dolaşıyon? Aman Mehmet’im, beş vakit namazını sakın, sakın ha terk etmeyesin! Namazını kılmazsan, orucunu tutmazsan Allâhü Teâlâ seni sevmez. Beş sene sonra asker olunca yüzünde nur görülmez. Sonra senin adını bölükte ‘Yüzü Şavksız Mehmet’ koyarlar. Bizim köyün hocası büyük âlimdir. Sen beni dinle; hocaefendinin eteğine yapış! Sen ondan, daha yirmi bin ilim kaparsın. Bizleri sorarsan; Ah oğlum bilsen, cenkte neler, ne babayiğitlikler gösteriyoruz!” -Bölük Emîni ve Başçavuş Hüseyin- (Tarihin Satır Aralarından, Çamlıca B. Y.)

Tarihin Satır Aralarından - 1

Tarihin Satır Aralarından 2