Tek Başına
Harold RobbinsSözler ve Alıntılar
Yüz metreyi sekiz saniyede koşamayacağını, sabah rüzgarını arkadan yese de martılar gibi gökyüzünde süzülmeyeceğini anlamıştı artık. Ve kimi sabahlar, felaket dolu öğleden sonralara dönüşebilirdi. Bu kabul edilmesi gereken bir gerçekti. Başarısızlığın, yeteneksizliğin belirtisi değil insanlığın, kusur sahibi olma hakkının simgeleriydi. Artık korkması gerekmiyordu... hiçbir şeyden korkmayacaktı artık.
"Benden daha ne istiyorsun?
- Beni sevmeni..
Seni, istediğin biçimde sevemem. Sadece benim istediğim türde bir sevgi olabilir bu."
"Neden bilmiyorum ama annemle ne zaman konuşsak, kendimi savunmak zorundaymışım gibi gelir bana."
"Ama hiçbir şey gerçek mutluluğu tattırmıyordu. Sevgiyi, aşkı arıyor, arıyor bulamıyordu bir türlü."
《Acaba hâlâ...》
《Evet.》
《Bakire mi kızım? 》
《Evet. Bütün derdiniz buysa, kızınız hâlâ bakire!》
Derin bir soluk aldı Veronica:
《Öyleyse hiçbir şey olmadı. 》
Doktor acı acı gülümsedi:
《Evet hiçbir şey olmadı. Göğüslerinde, vajinasında üçüncü derece yanıklar var. Burnu kırılmış. Boynu, omuzları, bacakları dişlenmiş. Ama bakire hâlâ. Dediğiniz doğru... hiçbir şeyi yok!》
"Haksızlık bu!
Dünya haksızlıklarla dolu, küçük kız.
- Neden bana küçük kız diyorsun? Küçücük bir kızsın da ondan. Daha yeni büyüyorsun. Kadın olmaya çalışıyorsun.
- Belki haklısın. Kadın bedeninde küçücük bir kızım."
"Eski günler diye birşey yoktur. İyi günler kötü günler vardır sadece. Kimi zaman iyileri kötüler, kimi zaman da kötüleri iyiler izler. Bunları sağlamakta senin elindedir."