The Virtue of Selfishness Gönderileri
The Virtue of Selfishness kitaplarını, The Virtue of Selfishness sözleri ve alıntılarını, The Virtue of Selfishness yazarlarını, The Virtue of Selfishness yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Pleasure, for man, is not a luxury, but a profound psychological need.
Pleasure (in the widest sense of the term) is a metaphysical concomitant of life, the reward and consequence of successful action—just as pain is the insignia of failure, destruction, death.
Through the state of enjoyment, man experiences the value of life, the sense that life is worth living, worth struggling to maintain. In order to live, man must act to achieve values. Pleasure or enjoyment is at once an emotional payment for successful action and an incentive to continue acting.
Further, because of the metaphysical meaning of pleasure to man, the state of enjoyment gives him a direct experience of his own efficacy, of his competence to deal with the facts of reality, to achieve his values, to live. Implicitly contained in the experience of pleasure is the feeling: "I am in control of my existence"—just as implicitly contained in the experience of pain is the feeling: "I am helpless." As pleasure emotionally entails a sense of efficacy, so pain emotionally entails a sense of impotence.
Thus, in letting man experience, in his own person, the sense that life is a value and that he is a value, pleasure serves as the emotional fuel of man's existence.
Sayfa 71Kitabı okudu
Love and friendship are profoundly personal, selfish values: love is an expression and assertion of self-esteem, a response to one's own values in the person of another. One gains a profoundly personal, selfish joy from the mere existence of the person one loves. It is one's own personal, selfish happiness that one seeks, earns and derives from love. A "selfless," "disinterested" love is a contradiction in terms: it means that one is indifferent to that which one values.
Sayfa 51Kitabı okudu
Pride is one's response to one's power to achieve values, the pleasure one takes in one's own efficacy. And it is this that mystics hold as evil.
But if doubt, not confidence, is man's proper moral state, if self-distrust, not self-reliance, is the proof of his virtue; if fear, not self-esteem, is the mark of perfection; if guilt not pride, is his goal–then mental illness is a moral ideal, the neurotics and psychotics are the highest exponents of morality, and the thinkers, the achievers, are the sinners those who are too corrupt and too arrogant to seek virtue and psychological well-being through the belief that they are unfit to exist.
Humility is, of necessity, the basic virtue of a mystical morality; it is the only virtue possible to men who have renounced the mind.
Sayfa 44Kitabı okudu
Intellectual pride is not—as the mystics preposterously imply it to be—a pretense at omniscience or infallibility. On the contrary, precisely because man must struggle for knowledge, precisely because the pursuit of knowledge requires an effort, the men who assume this responsibility properly feel pride.
Sayfa 44Kitabı okudu
Bir hayvan, bilgisini artırmaya veya onu göz ardı etmeye
muktedir değildir. Bilgisinin yetersiz kaldığı bir durumda — örneğin hızla
gelen bir trenin bulunduğu demiryolunda şaşkın duran bir hayvanın
durumunda olduğu gibi — yok olur. Ancak yaşadığı sürece, bir hayvan bilgisinin genişliğine bağlı olarak, otomatik bir güvenlik içinde, tercih
kudretine sahip olmadan faaliyette bulunur: Kendi bilincini askıya alamaz
— algılamamayı tercih edemez - kendi algılarını göz ardı edemez - kendi
çıkarını göz ardı edemez, kötüyü seçmeye karar veremez ve kendi
kendisinin yok edicisi olarak davranamaz.
İnsanın buna benzer bir otomatik hayatta kalma sistemi yoktur. Otomatik
bir davranış yolu ve otomatik bir değerler takımı yoktur. Hisleri ona kendisi
için neyin iyi neyin kötü olduğunu, neyin hayatına faydalı neyin zararlı
olduğunu, hangi amaçları izlemesi gerektiğini ve hangi araçların onu bu
amaçlara ulaştıracağını, hayatının hangi değerlere dayandığını, hangi
davranış rotasını izlemesini gerektirdiğini otomatik olarak bildirmez. Tüm
bu soruların cevaplarının neler olduğunu insanın kendi bilinci keşfetmek
durumundadır; ama insan bilinci otomatik olarak faaliyet göstermez.
Yeryüzündeki en gelişmiş canlı türü olarak insan, bilinci sınırsız bir bilgi
elde etme kapasitesinde bir varlık olan insan, bilinçli kalma garantisi
olmadan dünyaya gelen tek canlı varlıktır, insanı diğer tüm canlı türlerinden
ayıran vasfı, onun bilincinin istemli olmasıdır.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Aleni mistikler, keyfi ve hesabı verilemeyen “Tanrı iradesi”ni bir iyilik
standardı olarak ve kendi etiklerinin bir gerekçesi olarak almışlardır. Neo-
mistikler ise Tanrı iradesi yerine “toplumun çıkarı”nı koymuşlar; böylece
“iyinin standardı, toplum için iyi olandır” gibi bir tanımın girdabına
düşmüşlerdir. Mantıken bu, günümüzde dünyanın her tarafındaki
uygulanmasında da olduğu gibi, “toplum”un tüm etik ilkelerinin üzerinde
bulunduğu, çünkü toplumun etiğin kaynağı, standardı ve ölçütü olduğu, çünkü toplum neyi irade buyurursa, her neyi kendi refahı ve memnuniyeti
olarak ifade ederse, onun “iyi” olduğu anlamına gelmektedir. Bunun
anlamı, “toplumun” canı istediği her şeyi yapabileceğidir, çünkü “iyi”
toplumun yapmayı istediği şeydir (çünkü toplum onu istemektedir). Ve
“toplum” diye bir varlık olmadığından, toplum sadece belli sayıda münferit
insan olduğundan, bu, bazı insanların (çoğunluk veya toplumun sözcüsü
olma iddiasındaki herhangi bir çetenin) gerçekleştirmek istedikleri herhangi
bir kaprisi (veya zorbalığı) etik olarak görmeye ve göstermeye yetkili
oldukları ve öteki insanların da etik olarak hayatlarını bu çetenin arzularına
hizmet edecek biçimde harcamaya yükümlü oldukları anlamına gelmiştir.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Tabiat insana otomatik bir hayatta kalma şekli sağlayamadığından ve
insanın hayatta kalmayı kendi çabasıyla becermesi/başarması gerektiği için,
bir insanın kendi çıkarının peşinde koşmasının kötü olduğu düşüncesi
insanın yaşama arzusunun da kötü olduğu, yani insanın hayatının da kendi
başına kötü olduğu anlamına gelir. Hiçbir düşünce bundan daha kötü
olamaz.
Sayfa 8Kitabı okuyor
Bugün ahlaki yargı diye kabul edilen şeyin ahlaksızlığına bir bakın.
Servet üreten bir sanayici ile banka soyan bir gangsterin her biri de kendi
“bencil” çıkarının peşinde olduğu için eşit derecede ahlaksız
görülmektedirler. Ailesine destek olmak için kariyerinden vazgeçen ve
tezgâhtarlıktan yukarı çıkamayan genç bir adam, eziyet verici bir
mücadeleye katlanan ve kişisel tutkusuna ulaşan gence göre ahlaki
bakımdan daha üstün sayılmaktadır. Bir diktatör de ahlaklı görülmektedir,
çünkü o tarifi mümkün olmayan gaddarlıkları kendisi için değil de “halk”ın
çıkarı için yapmıştır.
Sayfa 7Kitabı okuyor
Bugün insanların “uzlaşmadan” bahsederken kastettikleri şey, karşılıklı meşru bir taviz veya alışveriş değil, fakat kesinlikle kişinin kendi prensiplerine ihanet etmesidir.
İnsanın ahlaktan kazanacağı hiçbir şey yoktur, sadece kaybedebileceği şeyler vardır.