Therese Raquin
Emile ZolaTherese Raquin Sözleri ve Alıntıları
Therese Raquin sözleri ve alıntılarını, Therese Raquin kitap alıntılarını, Therese Raquin en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zavallı anne, sevgili evladının anısını yüreğinin derinliğinde saklayanın yalnız kendisi olduğunu anladı.
Ağladı....
Gelecek umutsuz olunca, insana bugünkü hayatı da zehir olur...
"Bütün bu insanların gözleri kör: Çünkü sevmiyorlar."
Sayfa 42Kitabı okudu
Tiksindirici şefkatleri, ruhsuz iyilikleriyle beni uysal bir hayvan haline getirmişlerdi. Ben de yalan söyledim, sürekli yalan söyledim...
Onunla evlendim, çünkü halam öyle istiyordu...
Bütün bu işleri yaparken sağına soluna bakmadan, kör bir hayvan ısrarıyla davranmıştı.
Gözünün önünde canlandırdığı bu garip manzara acı acı gülünecek bir şeydi,
Ve sevgi en büyük bencillik olarak ilk sırada kaldı...
Oğlunu koleje vermesini önerdikleri zaman Bayan Raquin in yüreği ağzına gelirdi. Kendinden uzak kalınca çocuğun öleceğini biliyordu. "Kitaplar onu öldürür" derdi.
Camille cahil kaldı. Cehaleti de zayıflığını arttırdı...
Zavallı sefil, dehşet içinde yatağına oturdu. Şu sabit hayalden kurtulmak için her şeyi verirdi.
Ruhunun idaresini yitirdiği andan itibaren, ruhu onu zevke doğru götürürken korkuya da sürüklüyordu...
Bu rolü kusursuz oynuyordu. İçinin ateşini söndürüp, kapalı ve uyuşmuş görünmek için avutulmaz bir irade harcayarak on beş yıldır yalan söylemişti. Yüzünü asmak, bu maskeyi takınmak onun için hiç zor değildi...
Ahh bu doz aşımı anneler...
Annesi onu çifte çifte yorganlar arasında, hayatın kazasından, belasından uzak, daima kendi yanında alıkoymak istiyordu...
Annesinin sevgisi, fedakârlıkları onda hırçın bir bencillik oluşturmuştu. Kendi benliği içinde, herkesten uzak, yalnız kendi eğlencesini arttıracak şeyleri arayarak, yalnız kendini severek yaşıyordu...
Şimdi artık ölmekten başka yapacak bir şey yoktu. Sevgiyi inkâr etmek, dostluğu, fedakârlığı inkâr etmek ve ölmek...
Hayatta cinayet ve şehvetten başka
bir şey yok...
Beni iki yüzlü, yalancı bir insan haline getirdiler. Kendi bayağı ılımlılıkları içinde beni boğdular.
Gözlerimi kapadım, onlar gibi donuk ve ahmak bir yüz ifadesi takındım, onların ölü hayatlarını sürdüm...
Eğer küfür savurabilecek gücü olsaydı, Tanrı ya küfrederdi.
Tanrı onu iyi, yumuşak başlı küçük bir kız gibi, gözlerini yalan mutluluk levhalarıyla eğlendirerek altmış seneden fazla aldatmıştı...
Bütün bu insanların gözleri gözleri kör:
Çünkü sevmiyorlar.
Kanındaki ihtiras, bedeninin içinde kuluçkaya yatmıştı.
Sevgilisini elinden aldıkları şu sırada bu ihtiras onu, çevresindekileri göremez kılan bir şiddetle ortaya çıktı.
Hayvan tarafı tam ve kusursuz olan bu yaratıkta her şey us dışında gibiydi. İçgüdülerinin emrine uyuyor, uzviyetinin isteğine göre hareket ediyordu...