Therese Raquin
Emile ZolaTherese Raquin Sözleri ve Alıntıları
Therese Raquin sözleri ve alıntılarını, Therese Raquin kitap alıntılarını, Therese Raquin en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Düşüncelerini yok edecek ağır bir uykuya dalmayı ne kadar özlüyordu..
Sağlıklıyken hasta gibi büyütülen kız zamanla içine kapandı, alçak sesle konuşmayı, gürültü yapmadan sessizce bir iskemleye oturup saatlerce boş gözlerle bir noktaya bakmayı alışkanlık edindi. Kolunu her kımıldatışında, her adım atışında gevşek vücudunda uyuklayan gizli bir tutkunun için için kaynadığı seziliyordu.
Sayfa 13Kitabı okudu
''Hiçbir şey bu sessiz, hareketsiz keder kadar içler acısı olmamıştır.''
Sayfa 222
Akşam saatlerinin katlanılabilir hale gelmesine yardım eden üçüncü bir insanın kaybolmasını istemiyorlardı. Evin diğer odalarının da, yatak odaları gibi korkunç, kabus dolu bir yer olmasını istemiyorlardı.
“Bütün bu insanlar kördür,kimseyi sevmedikleri için kuşkulanmazlar da.”
Sayfa 43 - Karbon KitaplarKitabı okudu
Morg, her keseye uygun bir seyir yeridir. Fakir de zengin de bedava girebilir buraya. Kapı açıktır, isteyen girer.
Gelecek umutsuz olunca, insana bugünkü hayatı da zehir olur.
Beyaz yüzü lambanın ölgün ışığıyla aydınlanan yaşlı kadının sözleri, odanın durgun, sessiz havasını dağıtırdı. Yanı başında oğlunun katilleri hiç kımıldamadan, sessiz, içlerine kapanmış bir halde onu dinler gibi görünüyorlardı. Birbirleriyle göz göze gelmeye cesaret edemezler ,çektikleri azaba dayanma gücü kazanabilmek için Bayan Raquin'e bakarlardı.
Koltuklarının altında, ekmekleriyle, aletleriyle işe giden işçiler, ölümü komik buluyorlardı.
"İnsanlar bazen birden ölüverirler," diye mırıldandı, "ama bu onlar için tehlikeli..."
Therese, bir arada kapanıp kaldığı bu gülünç, can sıkıcı yaratıklar arasında canlı tek bir varlık göremiyordu. Kendini bazen, birkaç ölüyle mahzene kapatılmış, ipleri çekildikçe kolları, başı kımıldayan bir kukla gibi görüyor, yemek salonun ağır havası içinde boğulacak gibi oluyordu. Bu ürpertici sessizlik, lambadan dökülen sarı ışık, içine gizli bir korku salıyor, onu tarifi zor bir bunalıma sürüklüyordu.
Rutubetli bir karanlık, ezici, kasvetli bir sessizlik içinde yaşayan Therese, hayatın, gözlerinin önünden akıp gidişine umarsızca bakıyordu. Her akşam soğuk bir yataktan, her sabah bomboş bir günden başka bir şey getirmiyordu bu hayat ona.
Camille'in cesedinin aralarında yattığını yalnız onlar biliyordu. Yalnız onlar biliyorlardı yüzlerinin sakin görünüşü altında sinirlerinin nasıl korkunç, acı veren bir maske haline geldiğini.
Şartlar yüzünden uzun süre ezilen, sonra birden doğrularak bütün çıplaklığıyla benliğine kavuşan bu kadın kendini çok iyi tanıyor hayatının anlamını kavrıyordu.
Gelecek umutsuz olunca insana bugünkü hayatı da zehir olur.
Sayfa 297Kitabı okudu